Alle kleuren van de regenboog.
In Boedapest ging Oranje samen met de regenboog. Oranje ging kopje onder, de regenboog bleef.
De regenboogvlag drukt uit dat iedereen telt. Wat je geloof, je huidskleur, je politieke voorkeur of je seksuele geaardheid ook maar is: je mag er helemaal zijn. Wie duikt in de geschiedenis ziet dat de kerk in Nederland altijd meer van Oranje hield dan van de regenboog. God, Nederland en Oranje zag men als een eenheid. De kerk dacht dat zij de opvolger van Israël was. Net als het oude Israël moest ons land dus ook een koning hebben. En die koning was dus koning bij ‘de gratie Gods’. Nu is er niets mis met ons huidige koningshuis, maar de gedachte dat de kerk in de plek van Israël is gekomen, was rampzalig en heeft geleid tot vele eeuwen Jodenhaat.
Waar de kerk altijd voor Oranje was, was zij tegen de regenboog. Dominees preekten eeuwenlang (en hier en daar nog steeds) tegen homoseksualiteit. Het zou tegennatuurlijk zijn: God schiep Adam & Eva, niet Adam & Evert of Ada & Eva. In 1731 werden bij Zuidhorn tweeëntwintig jongens en mannen tussen de 15 en 48 jaar publiekelijk verbrand omdat zij van homoseksualiteit werden verdacht. Op internet lees ik hoe gruwelijk dat ging: “De zogenaamde hoofddaders werden eerst nog even met een fakkel in het gezicht geblakerd, uiteindelijk werden alle lichamen verbrand.”
Bijbelverhalen gaan over bevrijding uit slavernij, maar de kerk bemoeide zich helaas vooral met wat mensen tussen de lakens deden. Lastig is dat er in de Bijbel op een paar plekken staat dat het een gruwel is ‘als mannen het met mannen’ of ‘vrouwen het met vrouwen’ doen. Die teksten gaan echter niet over homoseksuele relaties, maar over tempelprostitutie. Dat gebeurde namelijk volop, vaak met dieren of jongetjes. Met zulke seks-orgies in de tempels probeerde men de goden tot seksuele praktijken te verleiden. Het sperma van de goden zou dan als regen neerdalen met vruchtbaarheid tot gevolg. Die tempelprostitutie wijzen de bijbelschrijvers stevig af, omdat dat van mensen weer slaven maakt.
Verder is het lastig dat je in de Bijbelverhalen geen homoseksuele relaties tegenkomt. Of heel misschien toch eentje: er wordt van koning David verteld dat hij erg bevriend was met Jonathan. Als Jonathan gesneuveld is, zegt David: “je was mij zeer lief, je liefde was mij wonderlijker dan liefde van vrouwen.” David had ook relaties met veel vrouwen. Had hij ook een relatie met Jonathan? Dat lijkt er wel op. Dan zouden wij nu zeggen dat hij bi was.
De eigenlijke vraag is: wat is het toch dat mensen die anders zijn alsmaar worden veroordeeld? Waarom wordt iemand met een andere huidskleur of een andere seksuele of politieke voorkeur veracht? Het kan niet anders dan dat dit voortkomt uit een gevoel van superioriteit. Het denken van ‘ik ben beter dan jij’ zit blijkbaar diep in mensen. Dat leidt telkens tot narigheid. In plaats daarvan heeft elk mens een ander nodig om de eigen blinde vlekken te zien of daar op zijn minst over na te gaan denken. Dat onderscheidt mensen van dieren.
Terug naar de regenboog. In het bijbelboek Genesis is de regenboog een wapen (van een pijl en boog). Het is een boog waarmee de goden dodelijke pijlen konden verzenden. In het verhaal van de zondvloed, als de aarde door water is overspoeld, hangt God voorgoed zijn boog op aan de hemel. Hij belooft in dat verhaal dat Hij er nooit meer mee zal schieten en dat Hij zich wil verbinden met alle mensen. Zonder onderscheid. En van alle kleuren.
Gepubliceerd in Dorpsblad Langweer, juli 2021