Zomaar

Jaren geleden was de Kerstmusical een van de hoogtepunten op de Middelbare School waar ik werkte. Ontzettend genoten we als leerkrachten en leerlingen van een stoere 16-jarig leerling die prachtig solo zong in de Kerstmusical. Ondanks zijn stoerheid wilde hij naar het conservatorium om zang te gaan studeren en ik vond het supergaaf dat hij die weg wilde gaan. Een jaar later werd hij als lid van de bende van Leerdam gearresteerd voor moord en roofoverval en ging hij voor 18 jaar de cel in.
Het bericht kwam ontzettend bij me binnen. Ik was er kapot van, ook omdat ik juist de mentor van zijn zusje was. Het kan blijkbaar, dat je zomaar opeens verkeerde vrienden krijgt, meegetrokken wordt en voor 18 jaar de gevangenis in gaat. Als ik aan hem denk, besef ik hoe gemakkelijk je als mens zomaar af kunt glijden. Dat vertelde later ook de geestelijk verzorger tijdens een rondleiding in de Bijlmer Bajes: “de grens tussen keurige burger en crimineel is soms flinterdun”.

Ook de grens tussen gezond en ziek zijn is flinterdun. Zomaar opeens bleek een vriend van ons een ernstige dementie ontwikkeld te hebben waaraan hij als 60-jarige overleed. Onvoorstelbaar.
Hij werd begraven vanuit de Oude Kerk in Delft. Onze auto was net voor een beurt naar de Forddealer geweest, maar op de terugweg van Delft naar huis klonk er een raar geluid onder de auto. Toen we de zondagmiddag daarna naar Paterswolde gingen om bij onze oudste zoon op visite te gaan, klonk er een geluid alsof er een zware Harley Davidson achter ons reed. Ik dacht dat het wel iets met de knalpot zou zijn en reed rustig verder. Zwaar ronkend kwamen we in Paterswolde aan. Toen we ’s avonds daar vertrokken, klonken er links achterin ook nog andere geluiden. Vreemd. Op de snelweg begon de auto opeens te trillen. We zetten de auto stil bij een pompstation. Geen lekke band. We belden de ANWB. Ik sjorde aan het linkerachterwiel en voelde in de wielkast, maar voelde en zag niets vreemd. De ANWB-meneer was er snel. Hij tilde met een luchtkussen de linkerachterkant van de auto op. Hij keek, zocht en voelde, maar vond niks.
“Laten we ook even aan de andere kant kijken.”
De man liep naar de andere kant van de auto.
“Ah, ik zie het al. Kom maar kijken.”
Ik zag niks, maar hij wees met de punt van zijn schoen naar het midden van het rechterachterwiel. En daar zag ik het ook: van de vijf wieldoppen zaten er nog maar drie wieldoppen min of meer vast.
“Als je doorgereden was, zou je dat wiel verliezen. En dan zou je onherroepelijk in een crash zijn terechtgekomen. Want dat houd je niet.”
In de garage was men blijkbaar vergeten om de bouten van het rechterwiel vast te draaien nadat ze nieuwe remblokken hadden gemonteerd. Even later reden we veilig richting Langweer. De volgende ochtend schrokken ze ook bij de Forddealer. Ze hebben nogmaals alle wieldoppen gecontroleerd en gaven toe dat dit nooit had mogen gebeuren en noteerden korting te geven bij de eerstvolgende beurt van een van onze auto’s. Lieve mensen daar, maar ook lieve mensen maken fouten.

Het kan dus zomaar. Dat je vergeet een wiel goed vast te zetten. Of dat je in een crash terechtkomt omdat je een wiel verliest. Of dat je een akelige ziekte krijgt. Of opeens een crimineel bent. Het is zoals het leven is: op een dun spoor. Want kwetsbaar is elk kostbaar mens.