Er is al veel meer dan 1000 jaar iets ergs aan de hand. Dat komt omdat er koeien zijn met zwarte vlekken en koeien met rode vlekken. Heel lang geleden leefden al die koeien vredig bij elkaar in de wei. Maar langzamerhand veranderde dat. Zwarte koeien zochten zwarte koeien op en gingen in een eigen weiland staan. En roodbonte koeien zochten roodbonte koeien op en gingen in een ander weiland staan, op veilige afstand van het weiland van de zwarte koeien.
Tot zover was er niks aan de hand. Of toch? In het weiland van de zwarte koeien vertrapten de zwarte koeien alles wat niet zwart was. Na verloop van tijd groeide er alleen nog maar zwart gras, zwarte madeliefjes en zwarte knotwilgen langs de randen van de sloot. Zwarte koeien gingen geloven dat alleen zwart eten lekker was en dat alleen zwarte koeien deugden. Ze gingen zelfs zwart werken. Bij de rode koeien gebeurde precies hetzelfde. Daar werd alles wat niet rood was vertrapt en groeide er alleen nog maar rood gras en rode bloemetjes.
Er kwamen wel steeds meer kalfjes. Af en toe werd er een zwart kalfje bij de rode koeien geboren of een rood kalfje bij de zwarte koeien. Dat kalfje werd dan weggestuurd, want koeien met een andere kleur deugen niet. De weggestuurde kalfjes zochten elkaar op. Rood bij rood en zwart bij zwart. Dat hadden ze geleerd van de grote koeien.
Steeds meer weilanden kwamen vol te staan, tot elk weiland bezet was met koeien, rode of zwarte. De zwarte koeien voelden zich bang met alleen maar weilanden vol rode koeien om zich heen. De rode koeien werden ook bang. Ze begonnen elkaar uit te loeien. En op enig moment zijn de koeien voor de allereerste keer in woedende optochten het andere weiland binnengestormd. Met hun koppen probeerden ze koeien met een andere kleur omver te duwen en ze met hun poten te vertrappen. Alles en iedereen leed eronder. Zelfs de keurige huizen, waar mensen (wezens die op twee benen lopen en nette kleren dragen) woonden. De hele wereld werd één smerige bende, één grote modderpoel, alles zat onder de modder. En alles werd vertrapt.
Zo gaat het al meer dan 1000 jaar. Soms stopt het vechten even. Dan zijn de zwarte en de rode koeien zo vies geworden, dat ze niet meer kunnen zien wie zwart is en wie rood. En als je niet meer kunt zien dat een ander anders is dan jij, dan heeft vechten geen zin. Maar ja, als de regen komt, spoelen koeienlijven weer schoon. Zodra ze weer kunnen zien wie er anders is, begint het gesodemieter weer van voor af aan. Zo gaat het al veel meer dan 1000 jaar.
“Wat zeg je? Dat het geen koeien zijn die dat doen? Zeg je nou dat het mensen zijn die dat doen? Die wezens die op twee benen lopen en nette kleren dragen? Keurige mensen zoals jij en ik?”
Je hebt gelijk. Het zijn geen koeien die oorlog maken. Het zijn altijd mensen die oorlog maken, nu weer in Oekraïne. Bijna alle mensen en dieren vinden het verschrikkelijk.
Wil je weten waarom het de mensen zijn die steeds ruzie maken en het telkens oorlog wordt? Dat is een geheim, een goed bewaard geheim dat grote mensen liever niet horen. Maar als je het niet verder vertelt, verklap ik het je: het geheim waarom het is dat mensen telkens oorlog maken, is omdat ze zo stom zijn als een koe! Of nee, het is nog erger: het geheim waarom het is dat mensen telkens oorlog maken is omdat ze ontzettend veel stommer zijn dan een koe!