De eerste plannen.
In juni en juli 2020 ben ik van plan om te gaan fietsen naar Santiago de Compostela. De Westspaanse pelgrimsstad is al vele eeuwen een belangrijke trekpleister. De apostel Jacobus zou er begraven liggen volgens oude legendevorming. Na zijn dood zou hij ook nog verschenen zijn op een wit paard en tegen de Moren hebben gevochten. Apart toch hoe verhalen alsmaar legendarischer worden aangevuld. Gebeurt dat een paar eeuwen na onze dood met ons ook?
De bijna veertien eeuwen durende Pelgrimsstromen hebben een enorme schat aan monumenten opgeleverd langs de route. Dat maakt de reis voor mij ook in cultureel opzicht bijzonder interessant. Interessant is natuurlijk ook het pelgrimeren als religieus fenomeen. Ook voor mij is het goed om de tijd te nemen om niet alleen indrukken op te doen, maar om ook zelf stil te staan en te reflecteren op mijn eigen doen en laten. Het alleen reizen is een soort leeg worden van de vele contacten die ik in mijn werkkringen alsmaar heb. En gevuld worden met nieuwe indrukken en ideeen.
Het ligt voor de hand dat ik eerst naar Sintjacobiparochie in het Noorden fiets, een erkend startpunt. Verder denk ik er aan om via Utrecht te rijden. Utrecht heeft een Jacobikerk, maar is ook de plaats waar ik geboren ben in Huize Ooievaar. Of ik vanuit Langweer vertrek, of dit allemaal een paar weken eerder doe, weet ik nog niet. In elk geval kies ik daarna de Oostelijke fietsroute door Frankrijk. Deze route – Langs Oude Wegen en Pelgrimssteden genaamd – loopt van Noordoost naar Zuidwest Frankrijk en is de zwaarste route, maar ook de mooiste. Vanaf Maastricht (of Aachen) gaat hij de (zware) Ardennen door, zuidwaarts naar Vezelay en steekt via Nevers het Centraal Massief door en komt zo in het Dordognegebied uit waar we vaak en graag kampeerden. Na Oloron neem ik de Col du Somport door de Pyreneeen en kom ik op de bekende Spaanse Camino die nog een dikke 800 km door de bergen naar het Westen gaat voor ik in Santiago ben.
De terugreis gaat niet per vliegtuig, hoewel dat wel heel veel goedkoper is. Omdat vliegen erg vervuilend is, wil ik in mijn leven niet meer vliegen, tenzij dat absoluut noodzakelijk zou zijn. Het liefst zou ik (een stuk) terugfietsen, maar zoveel tijd heb ik niet. Vermoedelijk gaat mijn fiets via een goederentransport terug en reis ikzelf per trein In twee dagen naar huis. Een bus met fietsvervoer is ook een optie. Ik book niks tevoren, maar zie tegen de tijd dat ik daar aankom wel hoe ik terugkeer.
Qua overnachten kies ik absoluut voor mijn eigen tentje. Het lijkt er op dat ik vrijwel telkens mijn tentje op kan zetten, al zal dat soms op een grasveldje bij een pelgrimsherberg zijn of ergens in het wild. Velen vinden kamperen primitief, maar ik heb altijd moeite om telkens in een ander bed te slapen. Wel wil ik zo weinig mogelijk meenemen en als voorbereiding ervoor zorgen dat ik tot aan mijn vertrek maandelijks tenminste een kilo afval. Het wordt namelijk een fietsreis met erg veel klimmen, zeker ook in Spanje. Ik heb geen hekel aan omhoogfietsen, maar elk kilootje lichter maakt fietsen wel gerieflijker.
De afstand is mogelijk minimaal 3500 kilometer en ik lijk ruim vijf weken de tijd te hebben. Dat is inclusief een terugreis van twee dagen aan de krappe kant. Het kan dus zijn dat ik Jacobiparochie en Utrecht eerder per fiets aandoe en tijdens de reis zelf het stuk naar Maastricht per trein afleg.
Verbeterde plannan – heen en terug naar Santiago!
Een paar maanden later krijgen de plannen verder vorm. Het ziet er nu als volgt uit: op 12 juni vertrek ik om 12 uur per bus van Cycletours vanaf Utrecht. De volgende ochtend word ik met fiets en al afgezet in St Jean Pied de Port. Dat is aan de voet van de Pyreneeen. Vandaar fiets ik via Pamplona via de klassieke fietsroute naar Santiago de Compostela. Vandaar fiets ik via een Noordelijker route terug, waarbij ik via de Col du Somport de Pyreneeen oversteek. Op deze wijze krijg ik het meeste van de cultuurschatten mee die in de loop der tijden ontstaan zijn door de eeuwenlange Pelgrimage. Omdat het ultieme Pelgrimeren in mijn optiek de weg terug naar huis is, fiets ik vandaar terug naar Langweer via de route Langs Oude Wegen. De hele fietsroute zal zeker zo’n 4000 km zijn, waarvoor ik ongeveer zes weken de tijd heb. Het kan goed zijn, dat het te ver is, ook omdat ik niet wil gaan jakken en onderweg ook veel wil bekijken. Mogelijk plak ik er dus nog een paar dagen achteraan. Als het toch te ver blijkt, kan ik vanuit het Noorden altijd nog de trein richting huis nemen.
De busticket is gebookt. Verder volg ik een traject bij de sportschool om power en conditie verder op te doen en sneller gewicht te verliezen. De eerste fietsdag zal er namelijk meteen geklommen moeten worden en daar moet ik dus klaar voor zijn.
Eerst nog even zesenhalve maand werken, dan is het zo ver.
Fietstrammelant.
Na een fietstocht draaide mijn trapas door. Het leek me in de trapas te zitten. Bij Brinkman in Dronten bleek echter dat mijn frame gescheurd was, rechtsachter, pal voor de derailleur. Een nieuwe fiets nodig? Of laten lassen? Ik belde met Bike4travel in Rotterdam, die mijn fiets in 2014 hebben gebouwd. Het is drie keer eerder met een Avaghon gebeurd, altijd op deze plek in de groootste fietsmaat. Mijn fiets is de eerste met een kleinere fietsmaat die het overkomt. Het heeft ongetwijfeld met mijn immense trapkracht te maken, zo zei de fietsenmaker niet, maar werd door mij bedacht. Het valt onder de garantie. Ze halen mijn fiets uit elkaar, maken het hele frame kaal, lassen de breuk, zetten er een versterking op bij de bewezen zwakke plek, spuiten het frame weer en bouwen de hele fiets weer op. Het gaat zes weken duren, dan heb ik weer een nieuwe fiets, sterker dan ooit tevoren.
Wordt vervolgd!
IJskast.
Tot zover de plannen. Plannen maken is erg leuk. Het uitdokteren, inlezen, doordenken en trainen leverde me al veel op. En daar bleef het bij. Corona gooide roet in het eten. Ik vind het natuurlijk jammer, maar ik lig er niet wakker van. Er zijn ergere dingen. We zien wel of deze tocht er nog eens van komt, of anders vast wel iets anders. Een tochtje heen en terug naar Iona met verblijf in het spiritueel centrum daar, of toch nog eens op de fiets naar Jeruzalem. We zien het wel. Het leven komt zoals het komt!